ΑΣ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ

Πάλι ξέχασα,
αυτό που φαντάστηκα χθες ή προχθες.
Αυτό που παρεμβλήθηκε, επιβλήθηκε, καταδίκασε.
Παλινδρομώ στις πεισματικές αρνήσεις μου,
στη βιαστική ναυτία μου,
στη στατιστική επιτυχία μου.
'Ετσι παρεμβαίνω.

Rachel Grimes - On The Morrow

17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Τι θυμάμαι;
Το μουντό ήλιο του Νοέμβρη, τη σόμπα που έκαιγε περισσότερο το βράδυ, το μαύρο τρανζιστοράκι κολλημένο στα αυτιά, με τις φωνές και τους ήχους, που δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί τους. Το ότι κάτι πράγματι συνέβαινε. Την αποκαθήλωση που όλοι περιμένανε, αυτό που δεν πρόλαβα γιατί αποκοιμήθηκα, το Σάββατο το πρωί στο σχολείο λίγα παιδιά αμήχανα, δεν κάναμε μάθημα, την Κυριακή το απόγευμα τα τανκς στην οδό Πειραιώς και τα δακρυγόνα που κάψαν τα μάτια μου απέναντι από την Αγία Τριάδα, τις αύρες που ακόμη με τρομάζουν . Μια βδομάδα μετά -επίσκεψη σε θέατρο με το σχολείο, σαν να μην είχε αλλάξει κάτι- η παγωμάρα που υπήρχε στην Πατησίων, σαν μια φωτιά να είχε κάψει τα πάντα. Πράγματι το χρώμα της Αθήνας ήταν γκρί.
Δυο χρόνια μετά στην πορεία, σταματημένος παιδί με τον μπαμπά του στην Σταδίου, άκουσα από μακριά τις βροντερές φωνές και είδα τα κόκκινα πανώ -τα άλλα κόκκινα πανώ- Τα αντρίκια χέρια που τα κρατούσαν έδειχναν το δρόμο. Είπα θα γίνω κόκκινος.
Δεκατρία χρόνια μετά αμέτοχος στα κοινά, βυθισμένος σε μια πικρή ημέρα, ένα νεκρό καναρίνι και ένας νεκρός 15 χρονος.
Τριανταέξι χρόνια μετά, που είναι πολλά, περισσότερα και από αυτά που μετρούσα, όταν μου έλεγαν ιστορίες για τους Γερμανούς, προτιμώ τη σιωπή, όπως πολλοί άλλωστε.

D'Agostino/Foxx/Jansen - A Secret Life Part 3

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ

Ξέρω πως αν κάποιοι σταθούν εδώ, θα αποδοκιμάσουν, στο όνομα της εποχής. Κάποιοι άλλοι θα σταθούν για λίγο και θα φύγουν. Όμως εγώ μένω εδώ. Κι αυτή η φωνή με συντροφεύει περισσότερο από τα 20 τελευταία χρόνια που ζητά πίσω.

Mark Eitzel - I Live In This Place

ZE CANJICA DO MEU AMOR

Είναι ακόμη πρωί. Ο χλιαρός ήλιος μου επιτρέπει να τον κοιτώ χωρίς αμφιβολίες. Οδηγώ και ο δρόμος γίνεται ατελείωτος, βρίσκεται αλλού...Τα ηχεία δυναμώνουν

Me desculpem meus amigos gente
Se eu estou confuso
E triste e até mal humorado
Mas é que eu já não sou
Namorado do meu amor

Πόσο αισιόδοξη ακούγεται αυτή η λύπη!

Jorge Ben - Ze Canjica

ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ

Είναι αρχές του 1989. Πλησιάζει η άνοιξη. Βλέπω από μιαν άκρη τη θάλασσα. Όλα θα ήταν ωραία και το μέλλον θα μπορούσε να είναι ωραιότερο. Δεν γνώριζα πόσο νέος ήμουν, δεν ήξερα πόσο προσποιητά δυνατός ήμουν.

Sarah Dash - To Tell You The Truth

Η ΖΩΗ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ

Χρειάζομαι κάτι ανάλαφρο, σαν τη ζωή κάπου αλλού...

Jovanotti - A Te

ΤΑ ΓΙΑΤΙ ΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ

Γιατί να πέφτουμε και γιατί ν'ανεβαίνουμε; Γιατί να προσμένουμε και γιατί να προχωρούμε; Όλα γύρω μου μετατρέπονται σε λύπη.

The Unthanks - Sad February