ΞΕΧΝΩ

Γενέθλια που ξεχνώ, γενέθλια που θυμάμαι...

Jackie Oates - Birthday

ΟΡΓΗ

Θυμώνω εύκολα τελευταία. Την ώρα του θυμού ρίχνω κλεφτές ματιές γύρω μου. Αυτό με θυμώνει ακόμη πιο πολύ, γιατί εξακολουθώ να μη χάνω τη λογική μου. Αφού περάσει ώρα και ή ανάσα μου αρχίζει να γίνεται φυσιολογική, μένω να ελέγχω τις έννοιες. Και τις ξαναπιάνω από την αρχή. "Άδικο είναι...."

Josephine Foster - My Life Had Stood A Loading Gun

ΑΣ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ

Πάλι ξέχασα,
αυτό που φαντάστηκα χθες ή προχθες.
Αυτό που παρεμβλήθηκε, επιβλήθηκε, καταδίκασε.
Παλινδρομώ στις πεισματικές αρνήσεις μου,
στη βιαστική ναυτία μου,
στη στατιστική επιτυχία μου.
'Ετσι παρεμβαίνω.

Rachel Grimes - On The Morrow

17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Τι θυμάμαι;
Το μουντό ήλιο του Νοέμβρη, τη σόμπα που έκαιγε περισσότερο το βράδυ, το μαύρο τρανζιστοράκι κολλημένο στα αυτιά, με τις φωνές και τους ήχους, που δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί τους. Το ότι κάτι πράγματι συνέβαινε. Την αποκαθήλωση που όλοι περιμένανε, αυτό που δεν πρόλαβα γιατί αποκοιμήθηκα, το Σάββατο το πρωί στο σχολείο λίγα παιδιά αμήχανα, δεν κάναμε μάθημα, την Κυριακή το απόγευμα τα τανκς στην οδό Πειραιώς και τα δακρυγόνα που κάψαν τα μάτια μου απέναντι από την Αγία Τριάδα, τις αύρες που ακόμη με τρομάζουν . Μια βδομάδα μετά -επίσκεψη σε θέατρο με το σχολείο, σαν να μην είχε αλλάξει κάτι- η παγωμάρα που υπήρχε στην Πατησίων, σαν μια φωτιά να είχε κάψει τα πάντα. Πράγματι το χρώμα της Αθήνας ήταν γκρί.
Δυο χρόνια μετά στην πορεία, σταματημένος παιδί με τον μπαμπά του στην Σταδίου, άκουσα από μακριά τις βροντερές φωνές και είδα τα κόκκινα πανώ -τα άλλα κόκκινα πανώ- Τα αντρίκια χέρια που τα κρατούσαν έδειχναν το δρόμο. Είπα θα γίνω κόκκινος.
Δεκατρία χρόνια μετά αμέτοχος στα κοινά, βυθισμένος σε μια πικρή ημέρα, ένα νεκρό καναρίνι και ένας νεκρός 15 χρονος.
Τριανταέξι χρόνια μετά, που είναι πολλά, περισσότερα και από αυτά που μετρούσα, όταν μου έλεγαν ιστορίες για τους Γερμανούς, προτιμώ τη σιωπή, όπως πολλοί άλλωστε.

D'Agostino/Foxx/Jansen - A Secret Life Part 3

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ

Ξέρω πως αν κάποιοι σταθούν εδώ, θα αποδοκιμάσουν, στο όνομα της εποχής. Κάποιοι άλλοι θα σταθούν για λίγο και θα φύγουν. Όμως εγώ μένω εδώ. Κι αυτή η φωνή με συντροφεύει περισσότερο από τα 20 τελευταία χρόνια που ζητά πίσω.

Mark Eitzel - I Live In This Place

ZE CANJICA DO MEU AMOR

Είναι ακόμη πρωί. Ο χλιαρός ήλιος μου επιτρέπει να τον κοιτώ χωρίς αμφιβολίες. Οδηγώ και ο δρόμος γίνεται ατελείωτος, βρίσκεται αλλού...Τα ηχεία δυναμώνουν

Me desculpem meus amigos gente
Se eu estou confuso
E triste e até mal humorado
Mas é que eu já não sou
Namorado do meu amor

Πόσο αισιόδοξη ακούγεται αυτή η λύπη!

Jorge Ben - Ze Canjica

ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ

Είναι αρχές του 1989. Πλησιάζει η άνοιξη. Βλέπω από μιαν άκρη τη θάλασσα. Όλα θα ήταν ωραία και το μέλλον θα μπορούσε να είναι ωραιότερο. Δεν γνώριζα πόσο νέος ήμουν, δεν ήξερα πόσο προσποιητά δυνατός ήμουν.

Sarah Dash - To Tell You The Truth

Η ΖΩΗ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ

Χρειάζομαι κάτι ανάλαφρο, σαν τη ζωή κάπου αλλού...

Jovanotti - A Te

ΤΑ ΓΙΑΤΙ ΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ

Γιατί να πέφτουμε και γιατί ν'ανεβαίνουμε; Γιατί να προσμένουμε και γιατί να προχωρούμε; Όλα γύρω μου μετατρέπονται σε λύπη.

The Unthanks - Sad February

ΟΙ ΜΕΡΕΣ

Οι μέρες που πέρασαν με δοκιμάζουν, οι μέρες που θα έρθουν θα μεγαλώσουν το αχ! Τώρα θα ήθελα λίγο χρώμα. Τώρα θέλω ένα λουλούδι.

Woody Shaw - Lotus Flower

ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

Κάθε φορά που ο γιος μου, μου δείχνει ένα αστεράκι στον ουρανό, με κάνει παιδί, πιο μικρό κι από αυτόν.

Arnaldo Antunes_Pequeno Cidadao - O Sol E A Lua

Ο ΧΡΟΝΟΣ

Μου πήρε καιρό να καταλάβω πως ο χρόνος ερμηνεύεται διαφορετικά από κάθε άνθρωπο. Γιατί δεν βρίσκω καμμία λογική και παραδεκτή αλληλουχία;

Human Arts Ensemble - Sequence

ΤΑΙΝΙΑ

Ονειρεύτηκα μια ταινία που οι σκηνές εναλλάσονται με ταχύτητα ανάμεσα στη βροχή και τον ήλιο. Ξέρω ότι προτιμώ το δεύτερο.

Scott Walker - The Windows Of The World

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Οι εκλογές πέρασαν κι εγώ μένω με απορίες που δεν θα λυθούν ποτέ. Χρειάζομαι μια προσευχή

Popol Vuh - Kyrie

ΑΡΧΗ

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Σκέψεις, με αφορμή ένα τραγούδι.